maandag 23 januari 2012

Egypte en Sudan, week 6 en 7

Gereden afstand: 9100km
Bezochte landen: 12
Schade: Enkele krassen, knipperlichten Martijn hangen op half zeven, oorzaak onduidelijk.

Goedemorgen! Omdat het internet café gesloten is, zit ik  achter de computer bij de receptie van het Regency Hotel in Kharthoum waar ik de lotgevallen van de afgelopen twee weken zal optekenen. Gisteren hebben we besloten, na dagen van kamperen, dat we recht hadden op warm water om ons zanderige lijf eens goed te wassen. Dus zijn we neergestreken in een hotel waarvan we zeker wisten dat ze het hadden.  Af en toe moet je jezelf trakteren. Dat gaat in dit land trouwens niet met een koud biertje omdat de Sharia (Islamitisch recht) hier nog steeds van kracht is. Op het bezit van alcohol staat de straf van 40 stokslagen.
De woestijn dus. Nadat we ons felbegeerde Sudanese visum in Cairo hadden opgehaald, begon de rit door de Western Desert. Er waren geen zorgen meer over grensovergangen, douane of politie, want alles was in kannen en kruiken.
Voordat we Cairo en Giza uit waren duurde wel even een poosje omdat het verkeer (as usual) helemaal vast stond. We waren inmiddels aardig ingeburgerd en toeterden met iedereen lekker mee (hint voor KNMV: Voortgezette rijopleiding City Survival). Niet dat het iets hielp, maar het gevoel was goed. Langzaaam aan werde de omgeving minder stads en steeds droger. Eenmaal op de Western Desert road bleek dat het laatse benzine station, slechts diesel verkocht. Omdat we veel auto’s zagen rijdenen en  onze GPS een benzine station vermeldde na 50km, waagden we met een half volle tank de gok. Toen we op de aangegeven lokatie aankwamen, was er geen pomp te bekennen. Wel een rafinaderij. Het personeel bij de poort vertelde ons in eerste instantie, dat er geen benzine was en dat we 100km terug moesten. Na enige aandringen werd er gebeld en konden we na afgave van onze paspoorten, onze tank voor 25 euro cent per liter volgooien. Onze tijgertjes drinken het spul met oktaangetal 90, als was het benzine.
In de dagen die hierop volgden, hebben zijn we door de Western Desert van Cairo naar Luxor gereden. Hierbij wisselden zandduinen, rotspartijen en oasen elkaar in dit gortdroge landschap af. Het desolate landschap was werkelijk indrukwekkend.
Die oasen zijn toch een heel merkwaardig fenomeen, precies als je ze voorstelt: palmbomen, water en een enkele nederzetting in een schieroneindig desolaat landschap. Een niet onbelangrijk detail is dat het het er ‘s nachts flink kan afkoelen. Temperaturen van circa 20 graden in de winter kunnen zomaar zakken tot -5 graden ‘s nachts. We hebben het aan Jelmer en Willemijn te danken dat we niet ingevroren zijn. Bedankt!
Als de zon een handbreedte boven de horizon stond (circa anderhalf uur voor zonsondergang), startten we ons camping ritueel op. Dit is in de loop van de afgelopen weken steeds verfijnder en efficienter geworden. Tent opzetten, luchtbed opblazen, slaapzak uitrollen, eten maken en afwassen. Dit alles in anderhalf uur. Niet slecht, he?
Dit betekent overigens niet dat we niet buiten de deur eten. Een aardig voorval vond plaats in de buurt van Bawiti waar we met een knorrende maag op zoek waren naar een lunchadres. Bij navraag werden we verwezen naar een populair restaurant. Daar aangekomen, bleek het hele restaurant (wat al een heel volwassen benaming was voor deze uitspanning), leeg. Later bleek de naam van de plek “a popular restaurant” te zijn. Slimme jongens die Egyptenaren .
Na in 4 dagen de circa 1000km door de woestijn te hebben afgelegd, kwamen we een KTM met daarop een Duitser en zijn vrouw tegen. Zij waren de eerste overlander die we op het Afrikaanse continent tegen kwamen. De mededeling waarmee zij kwamen, nl. dat de boot voor voertuigen over lake Nasser van Aswan (Egypte) naar Wadi Halfa (Sudan) er al 4 weken uit lag vanwege technische storingen van een graafmachine die er opstond en die er dus niet meer af kon. Let wel, dit is de enige grensovergang tussen beide landen! Deze mededeling deed het moraal voor enige tijd geen goed. Weer weken wachten konden we er niet bij hebben. Maar goed, we hadden geen andere optie en we zouden wel zien hoe de vlag er in Aswan bij stond.
Via een tussenstop in Luxor waar we de temple van Luxor en het restaurant met de Gouden Bogen hadden aangedaan, begaven we ons (enige tijd geescorteerd door de hotelmanager van Hotel Nefertiti) door de woestijn naar Aswan. Hier streken we neer op een campingplaats voor overlanders 10 km ten noorden van Aswan. Hier ontmoeten we o.a. Wim en Annelies, een Nederlands stel in een 4X4 camper dat net als wij onderweg was naar Cape Agulhas, Zuid Afrika.
Gelukkig waren de goden ons goed gezind. De ferry, of beter gezegd het vlot, waarop onze voertuigen naar Sudan gevaren warden, was weer in de vaart. Na afhandeling van de formaliteiten (formulieren, stempels, had ik al gezegd stempels? en betaling van tientallen dollars) konden onze pakezeltjes tussen de terreinwagens en vrachtwagens geparkeerd worden op een vlot dat waarschijnlijk nog uit de tijd van de Egyptische farao’s stamde. Het plan bij het plaatsen van de voertuigen was, dat er geen plan was. Maar ze stonden er na een halve dag met bloed, zweet en tranen op en daar ging het om tenslotte!
Na een dagje Aswan waar ik nog even en passant twee maal gerold werd (eenmaal succesvol waarbij mijn Iphone werd buitgemaakt), konden we vorige week zondag onze reis per passagiers ferry naar Sudan voortzetten. Bij het aanvangen van de reis van 17 uur over het stuwmeer van Nasser, zagen we dat het vlot met voertuigen, na 48 uur beladen in het haven gelegen te hebben, eindelijk wegvoer. De trip zou drie dagen duren omdat de boot die het vlot trok, niet was uitgerust met radar en dus ‘s nachts niet kon varen. Maar dat boeide ons niet, we hoefden in ieder geval niet weken te wachten!
We brachten de nacht door op het dek van de passagiersferry waar de ervaren reizigers hun territorium hadden afgebakend met baggage en dozen zoals op Konninginnedag in Amsterdam of Utrecht. Wij konden na enige onderhandelingen met de kapitein naast de stuurhut ons matras en slaapzak uitrollen. Wat hebben we fantastisch geslapen onder de sterrenhemel van Egypte! Benedendeks leek het net op een scene uit Pirates of the Caribean, ranzige hutten, ranzige toiletten en (vriendelijke!) mensen die een beetje rond hingen.
Eenmaal in het slaperige dorpje Wadi Halfa aangekomen, was het wachten op onze motoren. Hier zijn we veel met Wim en Annelies , Rob en Esther, enkele duitsers en het Red Bull paragliding team opgetrokken. De laatste groep bestond uit enkele wereld/europees kampioenen paragliding begeleid door een professionele filmcrew, die zich ten doel gesteld had om naar Zuid Afrika te reizen en in elk land mooie stunts te doen. Goed gezelschap.
Nadat we onze tijgertjes in onze armen konden sluiten, zijn we de volgende dag langs de Nijl richting Khartoum vertrokken. Hierbij valt op dat de groenstrook langs deze langste rivier ter wereld een stukje smaller was dan in Egypte. Samen met Rob en Esther besloten we te kamperen langs de oevers van de Nijl. Nadat ik tweemaal met de landcruiser uit het mulle zand ben getrokken en Martijn zijn knie nog even goed verdraaid had na een val in het mulle zand, sloegen we ons kamp op langs een stroomversnelling. Tentje, kampvuur, een op vuur bereide maaltijd en een goede fles wijn (meegesmokkeld door Rob en Ester) maakte dag af.
De volgende dag scheidden onze wegen en zijn we in twee dagen richting Khartoum gereden. Onderweg hebben we een tweetal Unesco World Heritage sites bezocht: piramides uit de 18e dynastie in Jebal Barkal en de black piramides van de Meroeische koningen in Begrawiya. Op beide site was geen kip te bekenen, sterker nog we konden onze motoren direct tegen deze 3000 jaar oude piramiden neerzetten als we wilden. Duidelijk is wel dat het koesteren van de vaderlandse geschiedenis geen top prioriteit was.
Vooraf waren we enigszins reserveerd over Sudan. Berichten over Darfur waar het regeringsleger samen met de Janjaweed verantwoordelijk wordt gehouden voor de genocide op tenminste 200.000 mensen (en mogelijk 1 miljoen mensen meer), en nu de kwestie Zuid Soedan dat zich na een referendum heeft afgesplits van het Noorden, stroken helemaal niet met de vriendelijkheid waarmee wij overal worden  ontvangen. Elke dag worden we wel uitgenodigd voor een kop Shai (thee) of eten, en dit in tegenstelling tot Egypte, zonder bedoeling om uiteindelijk toch geld aan je te verdienen. Misschien behoren ze daarom nog steeds tot een van de armste landen van Afrika. Sudanezen kennen Nederland overigens van zijn melk(poeder) en niet zoals in de rest van de wereld van het liberale prostitutie- en softdrugsbeleid. De referentie is dus duidelijk anders.
Niet alleen de mensen worden warmer, ook het weer. Inmiddels staan de ritsen in onze doorwaaipakken wagenwijd open. Over de door China aangelegde wegen, dat een flink vinger in de kwetbare Sudanese economische pap heeft, is het dan heerlijk cruisen. Straks begeven we ons weer met een muziekje op (Rob nog bedankt voor je MP3 bestanden op mijn Garmin, na de diefstal van mijn Iphone) richting Ethiopie, waar we over een dag of twee waarschijnlijk zullen belanden.
We gaan onze pakezeltjes maar eens beladen,
Zijn de Ethiopiers net zo opdringerig nieuwsgierig als ons van te voren is verteld.............jullie zullen het snel horen.
We hopen weer ook van jullie wat te vernemen!

Uw verslaggevers ter plaatse.

4 opmerkingen:

Anke zei

Pakezeltjes? Tijgertjes? Wat is er mis met ouderwets GS of BMW?
Jammer dat ik je gisteren miste op de Skype, tot bels dan maar, xxxx Anke

davevandongen zei

Lekker herkenbare verhalen! Goed bezig! :) Enne, pas op voor die ezelkarren op de snelweg, ze komen hard aan... ;) Veel plezier bij het laatste stukje Sudan en in Ethiopia. (gaat vast lukken, want de mensen zijn wel opdringerig nieuwsgierig, maar ook daar komen weer leuke dingen uit.) Groeten uit Amsterdam van Marly en Dave.

Anoniem zei

Gasten!
Mooie verhalen weer! echt mooi verhaal weer.
Geniet ervan daar en gauw maar een birella!1
Groet
Joost

Anoniem zei

Hallo Ayso en Martijn,
Elke week kijk ik inmiddels uit naar een update van jullie boeiend reisverslag! Ik ben onder de indruk van jullie moed en doorzettingsvermogen; fijn dat deze eigenschappen ook goed beloond worden door prachtig landschap en bijzondere ontmoetingen en ervaringen. Veel good luck gewenst voor de volgende episode,
Hartelijke groet,
Coosje